Wanneer is je sportles een succes – voor jou als docent?
Je hebt een nieuwe step-les gemaakt. Je combinaties kloppen, en op je Spotify-lijst staan de nieuwste nummers van David Guetta, Jason Derulo en Justin Bieber. In de auto naar je werk zing je uit volle borst met ze mee. Je hebt er zin in. Wat een domper als blijkt dat de sporters je enthousiasme niet delen. Oké, ze doen braaf mee, maar alleen Jessy en Ivo staan te swingen. De rest van de groep volgt je met uitgestreken gezichten.
Na drie nummers is je vrolijke bui volledig verdampt. Je maakt de les af op routine en je loopt chagrijnig naar de kleedkamer.
Waarom weet ik niet van tevoren of mijn les gaat aanslaan?
Omdat het niet alleen aan jou ligt. Lesgeven doe je niet alleen, je doet het samen met de deelnemers. En je kunt niet in hun hoofd kijken: je weet helemaal niet waaróm ze er zijn.
Een vriendin vertelt: ‘Ik doe al jaren twee keer in de week BBB. Dat vind ik niet persé leuk, maar het is wel goed voor me. Ik wil mijn figuur behouden, en ik ben tevreden als ik met een rood hoofd de zaal uitloop.’
‘Dus je komt uit discipline?’
‘Ja, inderdaad. Maar wat maakt het uit? Ik bén er, daar gaat het toch om?’
Natuurlijk is het fijn dat ze er is, maar het is nóg fijner als ze het naar haar zin heeft. Want dan krijg je contact: ze glimlacht af en toe, ze laat zien dat ze het zwaar heeft, ze waardeert je hulp tijdens de sit-ups, en ze bedankt je als ze de zaal uitloopt. Je voelt je gewaardeerd.
Als ze alleen komt om calorieën te verbranden, dan is ze met zichzelf bezig. Ze gebruikt jouw vakkennis, maar ze geeft er niks voor terug. Aan het eind van de les is zij tevreden over haar prestaties, maar jij bent bekaf. Je voelt je leeggezogen. Lesgeven is éénrichtingsverkeer geworden.
Ja, maar heel veel mensen sporten toch uit discipline?
Ja, zo komen ze binnen. Maar dan zet jij je kwaliteiten in om er iets leuks van te maken: met je lesvoorbereiding, je muziekkeuze, je aanwijzingen en je toonzetting. Gaandeweg komen ze los van de hectiek van de dag en hun enthousiasme neemt toe. Zij blij, en jij blij.
Wat doe ik als het niet lukt?
Dan doe je een stapje terug. Als je geen contact kunt maken met je deelnemers, blijf dan bij jezelf. Geniet van de muziek en voel je eigen bewegingen. Hou de sporters lekker bezig, maar maak je niet druk over hun gevoelens. Die heb je niet in de hand. Onthef jezelf van de verantwoordelijkheid om het voor iedereen leuk te maken.
Natuurlijk blijf je professioneel. Je geeft uitleg, je helpt de mensen die dat nodig hebben. Maar je gaat niet pleasen.
Ja, maar ik wil dat mijn deelnemers het fijn hebben
Ja, dat snap ik. Maar je kunt het niet afdwingen. Het is net als met je kinderen. Als je Joris vráágt om zijn laptop even op te ruimen, dan doet hij dat misschien. Maar als je het van hem éist, doet hij het zeker niet.
Het is dezelfde paradox als die van de Alexander Techniek. Je wil je doel bereiken, maar hoe harder je werkt, hoe minder het lukt.
En wat doe ik nu?
Je insteek is om van iedere les een feestje te maken. Soms lukt dat, soms ook niet. Om frustraties te voorkomen, breng je je focus terug naar je invloedsfeer: je humeur. Laat je niet meeslepen door het gevoel dat je tekort schiet, want dat is niet zo. Blijf vriendelijk naar je sporters, maar wees vooral aardig voor jezelf. Accepteer de situatie zoals die is, en stel je verwachtingen bij als dat nodig is.
Wil je meer tips voor je sportlessen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
<
